2. Dorp, NU.nl en blijmoedige gelatenheid

De wereld is een dorp. Gister vermeldde ik de vriendelijke man die naast me zat in de bus en die me hielp om me op de kaart te oriënteren. Ik had hem mijn Chinafietser-visitekaartje gegeven, en Oh Wonder, vandaag vind ik een commentaar van hem terug bij een foto, zie http://chinafietser.reislogger.nl/foto/dag01/dag1-009.962570. Op dat visitekaartje staat alleen de vermelding van mijn site http://www.chinafietser.nl. Op de eerste pagina van die site staat de toegang naar dit weblog vermeld, ook in het Engels en in de taal van dit land. Tenminste, in mijn google-translate-steenkolen-Chinees. En hij heeft kans gezien om het In-Real-Life-contact in de bus voort te zetten in de virtuele wereld!! Een volgende keer ga ik bij deze Jiangjunwen op visite in Shenzhen (met twee h's, dank Leon), zo neem ik me nu vast voor.

'Naar één Wereld', zo luidt de titel van het boek van Kishore Mahbubani waar ik vanochtend dankzij de regen zowaar al een paar pagina's in heb gelezen.

Een Mahbubani-citaat: “Convergerende inkomens en divergerende groei kenmerken de ontwikkelingen van deze tijd. Wat we zien is een omkering van wat er in de 19e en begin 20e eeuw gebeurde, toen de inkomensverschillen juist veel groter werden. In dat tijdperk wisten de volkeren van West-Europa en hun meest succesvolle voormalige koloniën een grote economische voorsprong te behalen op de rest van de mensheid. Nog sneller dan ze destijds die voorsprong verkregen, verliezen ze die nu. Dat is een onvermijdelijke en wenselijke ontwikkeling.”

Potverdorie zeg, dat dacht ik zelf als Chinafietser eigenlijk ook al, maar het staat echt gedrukt in dat boek. Onze Westerse crisis van nu is niet alleen maar sneu bankengedoe, waarvan je nog kunt hopen dat het vanzelf wel weer eens overgaat. Waar wij in het Westen nu mee te maken hebben is de keerzijde van de 'wereldshift', een shift die we destijds hoopten te bewerkstelligen met de ontwikkelingshulp die we als doekje voor het bloeden zijn opgestart na de koloniale tijd. Alleen zien we nu dat de wereld-ontwikkeling niet tot stand komt in de arme Afrikaanse landen die we zo goedbedoelend van gratis geldstromen hebben voorzien. China trekt zich nu zelf aan zijn economische nekharen uit de armoede, en in zijn kielzog ook India, en de hele rest van Zuid-Oost-Azië. Hier ontstaat de nieuwe middenklasse. Honderden miljoenen mensen die inmiddels net zo'n rijk leven kunnen leiden als jij en ik. Allemaal dankzij het alsnog overnemen van Westerse wetenschap, organisatie en techniek. Een prettig ingericht appartement, vakantie, misschien zelfs een auto, een baan waarin je de talentuitwisseling totstandbrengt waarmee je je al die middenklasse-luxe kunt veroorloven. Jiangjunwen, de man uit de bus dus, en jij en ik zijn bewoners van hetzelfde dorp, buren, buren van de wereld.

Worden wij dan alleen maar armer in ons Westen? Gaat onze crisis niet meer over? Néé, onzin natuurlijk! Welvaart is níet een kwestie van een taart verdelen, zoals vroeger sommige socialisten wel dachten. Welvaart is een kwestie van werken, talent vergroten en benutten, vrede maken, en (tja, dat dan nog wel) met meer zorg met de aarde omgaan dan nu. Duurzamer dus, en een beetje snel graag, want anders branden we de boel hier helemaal op en dat zou toch zonde zijn. Maar we worden als Westerse wereld wel gedwongen om ons te heroriënteren: waar zijn we nou eigenlijk goed in? Hoe organiseren we ons op een gezonde manier deze crisis uit? Wat is onze nieuwe bestemming in deze wereld? En dus eigenlijk, wat is míjn bestemming in deze wereld? En wat is de jouwe?...

Goed, tot zover de maandagpreek.

Het weer valt hier om de drommel niet mee. De afgelopen 24 uur is er zo'n 100 mm. regen gevallen, zo interpreteer ik op basis van Windfinder.com waar Bert me op attendeerde. Het geeft betere gegevens dan Weeronline.nl waar ik tot op heden op keek. Die honderd mm. is gelijk aan een tiende van wat er in Nederland in een jaar valt.

De echte tyfoon is een stukje zuidelijker aldus dit bericht: www.nu.nl/buitenland/3594740/honderdduizenden-chinezen-vluchten-tyfoon.html. Of ik dinsdag al kan gaan fietsen zoals ik van plan was moet ik nog maar even zien. Als het straks inderdaad even droog wordt, zoals die Windfinder voorspelt, dan kan ik een fietsenmaker gaan zoeken. En trouwens ook een kaartenwinkel, en een SIM-kaartwinkel, want ik beschik sinds kort over een Samsung Galaxy- apparaat. Gezien de naam daarvan ('Melkweg'!) hinten de Zuid-Koreanen kennelijk zelfs op nog veel meer dan alleen maar de eenwording van de wereld. Maar ik vind het voorlopig al heel wat als dat magische machientje mij onderweg zou kunnen bijstaan met Google-maps.

Ik verkeer in een soort blijmoedige gelatenheid. Er is nogal wat opstartgedoe in deze reis, zoals het weer, koffie over het toetsenbord, uploadproblemen voor de foto's, en nog tal van andere trivia die me ook treurig zouden kunnen stemmen. Maar ik aanvaard dit alles gelaten en ben vooral blijmoedig. Wat een voorrecht om hier nu te mogen zijn, in deze wereld in beweging! En wat een voorrecht om daarbij jouw aandacht te mogen hebben, en ook zoveel reacties op dit blog! Alle reacties zijn welkom, ook al ga ik op de meeste niet in wegens tijd- en ruimtegebrek, en alle niet-reactie is natuurlijk ook goed hoor. U bent mij allen even lief, als lezers van dit feuilleton dan.