12. Doorfietsdag, Altijd Bloeiend en naar de Opera

Vandaag wil ik naar Ninghai fietsen. Googlemaps meldt dat dat 99 kilometer zou moeten zijn. Ik wil eens een doorfietsdag maken vandaag. Het is fijn fietsweer, ik heb goede zin en er mogen eindelijk ook wel eens wat meer kilometers gemaakt worden.

Na een kilometer of twintig word ik door een vriendelijke stem in het Engels aangesproken. De stem behoort aan een jongeman op een elektrische brommermotor. Het komt een paar keer per dag voor dat brommermannen mij proberen aan te spreken vanuit een oprecht enthousiasme, maar dit is de eerste keer dat dat in het Engels gebeurt. De jongeman vraagt wat over mijn reis en ik geef hem netjes antwoord. Hij houdt vol en stelt complexere vragen terwijl het verkeer in de stad waar we rijden eigenlijk al mijn aandacht vraagt. Tja, ik ben een man, en de mythe luidt immers dat die maar één ding tegelijk kan. Ik maak de brommerman duidelijk dat ik nu even geen antwoord heb omdat ik moet opletten.

Even verderop kom ik voorbij een schoolgebouw waar in fraaie letters op staat dat het een 'polytechnische school' is. Te zien aan de leeftijd van de leerlingen zal het een MBO zijn. Een afdeling Techniek, een 'MTS'. Ik wil er een foto van maken omdat ik een tijd in onderwijsbeleid heb gewerkt en mijn hart ook nog altijd naar scholen uitgaat. De brommerman is ook gestopt en vraagt of hij iets voor mij kan doen. Er ontstaat een lichte korzeligheid in mij, pff, ik hoef helemaal geen hulp. 'Shall I take picture of you?' vraagt hij dan concreet. Ja, dat is best een goed idee! We wisselen nog wat aardige beleefdheden uit, de man is echt geïnteresseerd in mijn reis en spreekt goed genoeg Engels om mijn uitleg over mijn reis te kunnen snappen. Ik geef hem mijn visitekaartje waarmee hij op mijn blog kan komen. Dit is pas het derde visitekaartje dat ik aan een Chinees uitreik. Bij de meeste onderwegcontacten gaat het alleen maar over eten of slapen met horecamedewerkers, en dan is de taalbarrière meestal ook nog eens groot tot enorm groot. Daarnaast zijn Chinese mensen maar in beperkte mate nieuwsgierig, of zij geven daar maar in beperkte mate aan toe. Ik ben natuurlijk een heel raar verschijnsel, zo'n buitenlander op zo'n vreemde supersonische en supergrote fiets, maar mensen hebben al heel gauw de neiging om mij maar te aanvaarden voor wat het is. Ik heb de brommerman een plaatsje op mijn blog beloofd, ik hoop dat ik kans zie om het plaatje daadwerkelijk onder dit stukje te krijgen (want die Reislogger is niet handig met foto's, want aan mij ligt het niet natuurlijk).

Een keurig net bedrijf waar ik langs fiets heet 'Ever Flourish', 'Altijd Bloeiend' (zie foto's). In de meer symbolieke taal die Chinees is, is dat vast een goed idee, maar in het Engels, laat staan het Nederlands, komt het wat potsierlijk over. Zoals altijd als ik een foto van een bedrijf maak let de bewaker/portier goed op wat er gebeurt. Ik heb hem zelf ook nog even gefotografeerd (en ben toen fluks henen gefietst, je moet zo'n portier nooit teveel op het idee brengen om vragen aan mij te willen stellen).

Na een 45 kilometer fiets ik het dorp Jia Cun binnen. Een gezellig middelgroot dorp met een flink marktplein. Midden op het plein staat een enorm grote tent, een soort buitenmodel legertent. Ik vraag me nog af of er misschien watersnoodcycloonslachtoffers in ondergebracht zijn. Dan hoor ik geluid uit de tent komen en ik zie dat er wat mensen door een zijopening staan te kijken. Ik stop en neem ook een kijkje. Wat ik dan zie is werkelijk geweldig: een heuse operavoorstelling is in volle gang! Chinese opera uiteraard, een in de Chinese toonladder gezongen theaterstuk. Dit soort zang kan me nooit zo bekoren, maar de twee zangeressen zien er prachtig mooi theatraal uit, en heel mooi belicht. Ik kijk de 'zaal' in en zie dat die aan de achterzijde open is. Dat is nog een mooiere plek om het schouwspel te bekijken. Ik observeer geamuseerd de situatie. Een heel professioneel operagezelschap is het, hoge kwaliteit, prachtig mooie kostuums en visagie. De muziek wordt live gemaakt door een vijftal musici in een zij-nis van het toneel. De toegang is kennelijk gratis. Wie zou dit financieren, en waarom?!... Vermoedelijk betaalt de overheid dit 'reizend operagezelschap'. Maar waarom dan? Is het educatief? Of is het behoud van cultuur-historisch erfgoed? Of is het alleen maar voor de lol (dat zal wel niet, daar betaalt een overheid niet voor)?

Het publiek mensen is in elk geval behoorlijk geboeid. Er zitten zo'n tweehonderd mensen op stoelen, bijna allemaal zestigplussers. Daarachter staan nog zeker honderd mensen. Tussen hen in ook een tweepersoons elektrokarretje, en een betjak. Een stuk of twintig mannen zitten op hun brommer om de voorstelling te bekijken. Er zijn ook heel wat moeders en oma's, en een paar vaders en redelijk wat opa's, met een peuter op de arm. Kinderen en jongeren zijn er niet: het is immers schooltijd.

Nog helemaal vol van dit prachtige evenement, het Kado van deze dag, stap ik weer op. Ik heb een lunchpicknickpauze afgesproken (met mezelf natuurlijk) na 55 kilometer, net over de helft. Het zou dan nog 44 km moeten zijn volgens de prognose van vanochtend. Ik check de GPS: nog 52 kilometer. Ai, balen. Ben ik dan toch ongemerkt ergens een stuk omgereden?! Dan valt me op dat het al dik over vieren is, en om half zes is het donker. Teveel getreuzeld met leukige fotostops, te lang bij de opera gebleven... Zou ik dan toch maar niet in een eerder stadje proberen een hotel te vinden? Of maar accepteren dat ik een uur in het donker moet fietsen?

Ik verman me. Doorfietsen natuurlijk. Het lijf voelt prima, dus wat zou ik me nou uit het veld laten slaan door een zon die toevallig eerder stopt dan ik dat wil. Ik heb een Lamp.

De laatste etappe leg ik af in minder dan tweeëneenhalf uur, inclusief stoppen om mijn lamp plus de stuurbevestiging he-le-maal onderuit de fietstas te moeten vissen en vervolgens te bevestigen. Het is precies 54 kilometer tot aan een hoteldeur. Mooi, doorfietsdag met 109 kilometer vandaag dus!

Foto's:

Het MBO dat ik passeerde, en ook sportles van een VO-school: http://sdrv.ms/H2puYI

De Opera: http://sdrv.ms/16c29Pg

Peuters bij de opera: http://sdrv.ms/19KvDkz

Het bedrijf Altijd Bloeiend: http://sdrv.ms/1glNQfp

Betonmannen aan het werk: http://sdrv.ms/16gXUwx