6. Meneer 'Yan', Ernstige Wateroverlast en Vogels

11 oktober 2013 - Jiaxing, China

Mijn missie voor vandaag was om het pension te vinden in Xitangzhen waar ik vijf jaar geleden als eerste 'op-de-bonnefooi- overnachting' in China verbleef. Ik had daar aan voorafgaand alleen nog maar drie nachten doorgebracht in een vanuit Nederland (op aanbeveling van een bekende) gereserveerd hotel.

Mijn missie is volledig geslaagd! Ik heb het pension vrij snel, met één keer vragen, gevonden. En het mooiste was: het heeft nog steeds dezelfde eigenaar. Ik liep naar de zijkant van het pension, waar ik wist dat de ingang was. Een man kwam me achterna, 'wat gaat u doen meneer'. Ik liet de foto van de pensioneigenaar zien op mijn smartfoon. Dat bleek de man te zijn die me aansprak! Hij was er dus nog! Hij vond het reuze interessant om zichzelf op deze foto terug te zien, maakte mij duidelijk dat ik moest gaan zitten in een stoel op zijn terrasje aan het water, en verdween naar binnen. Tien minuten later (intussen had ik jullie even een 'mini-update' gestuurd en met één van zijn beide dochters gepraat in vijf woorden Engels) kwam hij weer tevoorschijn: 'uw kamer is gereed meneer!'. Hij legde me in dezelfde hoog-niveau-gebarentaal die ik herkende van vijf jaar geleden uit hoe alle knoppen in de kamer werkten, en de douche, de televisie (die ik toch niet aan zou doen) etcetera. Hij gaf me zijn kaartje, en ik hem mijn chinafietser-visitekaartje met onbegrijpelijke Nederlandse woorden.

Ik was blij, gerustgesteld en voldaan met dit weerzien. Gerustgesteld en voldaan vooral omdat ik zag dat het deze meneer die ik maar even 'Yan' zal noemen goed vergaat (overigens: als het me lukt om foto's te uploaden, misschien dat iemand dan zijn visitekaartje-naam in Pingyin kan vertalen?!...). Hij ziet er notabene jonger uit dan vijf jaar geleden, en vooral ook veel energieker. Dat zal vast ook te maken hebben met de ontwikkeling van zijn onderneming. Vijf jaar geleden verhuurde hij één kamer van zijn vierkamerwoning. De verhuurkamer was toen rommelig en schamel gemeubileerd. Nu verhuurt hij alle vier de kamers, die allemaal een mooi kamernummer op de deur hebben, en in elk geval mijn kamer is prima ingericht en heeft eigen badkamer. De andere kamers zijn vast net zo mooi. Meneer Yan heeft binnen zijn mogelijkheden de zaak professioneel aangepakt met flinke verbouwingen en waarschijnlijk adequate marketing, en het gaat hem zo te zien voor de wind. De ontwikkeling van meneer Yan zou een voorbeeld uit het boekje kunnen zijn. Kijk naar de mogelijkheden om je heen (in dit geval: ontluikend toerisme), kijk hoe je als ondernemer daarbij met jouw mogelijkheden bij kunt aanhaken, en doe dan goed je best. Vijf jaar geleden leidde meneer Yan, naar mijn oppervlakkige indruk weliswaar, een wat pover bestaan. Nu heeft hij, op zijn toch best vorderende leeftijd (half de vijftig) een goed lopend pension met vier kamers, en een mooi en vrij stabiel ondernemingsinkomen.

Overigens heb ik geen idee waar hij dan nu zelf met de twee dochters, die zo te zien nog steeds bij hem wonen, kennelijk vlak in de buurt woonverblijf heeft.

 

Het lijkt me nu passender om de overige highlights van vandaag dan ook maar in de verleden tijd weer te geven in plaats van de meer actieve tegenwoordige-tijd die ik hanteer als ik een dag in chronologische volgorde weergeef. Twee 'overige highlights' wil ik nu graag met je delen.

Ten eerste de wateroverlast als gevolg van de spectaculaire dagenlange wolkbreuken. Het begon ermee dat ik door een stadsdeel kwam waar veel kleinere zijstraten blank stonden. Ook veel lager liggende winkels en bedrijfsterreintjes waren ondergelopen. De mensen gaven niet de indruk er zwaar onder te lijden. Opgewekt was men aan gewoon het werk, of aan het pompen en opruimen. Ik vond het tot op dat moment allemaal wel interessant om te zien. Maar verderop werd het toch wel heel ernstig. Googlemaps heb ik ingesteld op een 'loop-route', wat geweldig is omdat ik ook over allerlei kleine plattelandsweggetjes kom. Maar wat als nadeel heeft dat dat kennelijk ook laaggelegen wegen heeft, die helemaal blank stonden. Bij de eerste keer dat het me overkwam dacht ik nog 'ach, hoe diep kan dat nou zijn'. De kiezelweg was ook op het ondergelopen gedeelte prima te begaan. Wel was de hele omgeving nu één groot meer: de landerijen lagen kennelijk ook laag. Welgemoed fietste ik door op de kiezelweg, het water in. Maar toen na een meter of vijftig het water tot de pedaalas kwam (25 centimeter?) vond ik het niet meer verantwoord. Ik moest helaas het besluit nemen dat ik vantevoren had ingecalculeerd: van de fiets afspringen en dus met fietsschoenen het water in. Omkeren, terugfietsen. Wat nu?! De kaart gaf aan dat een stuk verderop een andere plattelandsweg moest zijn, die aansluiting gaf op mijn route. Lang verhaal kort: van hetzelfde laken een pak. Ook die stond onder water. Er zat nu niets anders op dan terug te fietsen naar de grote weg en daar een volgende afslag te nemen, op hoop van zegen. Gelukkig, de hoop werd inderdaad zegen. Weliswaar moest ik ook daar nog over een (beton) weg waar ik ook tot aan de trapas door het water moest, maar hier was ik tenminste niet alleen en kon ik vantevoren zien wat voetgangers overkwam op dit traject van een paarhonderd meter. Toen ik het gehaald had stonden de bestuurder en bijrijder van een bestelbus te aarzelen wat ze moesten doen. Opgelucht stak ik mijn duim omhoog, wat zij beantwoorden met hun duimen en grote grijnzen. Ze ontleenden aan mijn avontuur voldoende moed om het ook te gaan wagen.

Een element dat aan Googlemaps duidelijk nog ontbreekt is een nauwkeurige hoogteinschatting van de weg, aangevuld met de actuele waterstanden ;>)...

Maar ik vind het vooral fantastisch, die googlemaps met GPS. Het meest fantastische is dus dat ik over heel veel kleine en rustige wegen kom. Een verademing, lettelijk en figuurlijk. Nog nooit heb ik op een fietsdag in China zoveel vogels horen fluiten als vandaag. Ze floten natuurlijk zo hard uit pure blijdschap over het prachtige weer na die diepdonkere regendagen, maar zonder GPS had ik daar helemaal geen weet van gehad. Rust. Stilte (plus vogels). Heerlijk.

Morgen richting Shanghai, op weg naar alweer een heel bijzonder onderkomen. Maar daar vertel ik nu nog helemaal niks over!

Foto's in betere kwaliteit op http://sdrv.ms/19xwSoL

Afstand - 74

Foto’s

6 Reacties

  1. Erik:
    11 oktober 2013
    Hoi Henk,

    Mooie gebeurtenissen! Waarom laat je jou visitekaartje op de acherkant niet de tekst in het Chinees tonen met een van je pakkende zinnen? Leuk dat je nu de kleinste weggtejs kan vinden, is toch heel andres. Over hoogteprofielen| als je de route in Google Earth toont heb je die mogelijkheid, schijnt ook een aan te vinken optie in google maps te zijn. Google maar even... Moet je wel de route van te voren eerst virtueel rijden :)

    Groet! Erik
  2. Sjaak Sinke:
    11 oktober 2013
    Henk,
    Mooie verhalen, kun je een boek van maken
    De uitdaging is voor jouw vele malen groter dan Almere voor mij

    Groet

    Sjaak Sinke
  3. Julia:
    11 oktober 2013
    Hallo Henk,
    Ik wil graag voor je vertalen over dit kaatje:
    De bovenste vier grote karakters in Chinese Pinyin:
    Wu Yue Ren Jia
    Wu en Yue worden heel veel gebruikt als een familie naam (misschien is dit familienaam van de eigenaar van het huis??) , Ren en Jia betekenen familie.
    Het is heel leuk om je verhalen te lezen over my country :-)
  4. Wallie Lindner:
    11 oktober 2013
    Wij genieten van je mooie verhalen.
  5. Henk Lindner:
    12 oktober 2013
    Erik dank voor de suggesties!
    Sjaak: 15 afgeronde triatlons (toch?) waarvan de laatste toen je al 70 was... dat is grote klasse hoor! En inderdaad wel iets heel anders dan wat ik nu doe..
    Veel dank Julia! Leuk dat je me volgt!
    Wallie: fijn! En nog van harte met je recente mijlpaal-verjaardag!
  6. Ma:
    12 oktober 2013
    Fijn dat het weer droog is zodat je kon gaan fietsen.
    Ik fiets weer dagelijks met je mee en we genieten weer van je verhalen en foto's