1. Suzanne, tyfoon en een moertje

Bij de entree van het vliegtuig staan de stewardessen met de bekende welkomstglimlach – maar één van hen ken ik! Suzanne! Vriendin van mijn zus, al sinds de brugklas, en al heel lang werkzaam bij de KLM. Wat een plezierig toeval! In haar (schaarse) rustige momenten praten we bij, leidt ze me rond door het vliegtuig en stelt me aan collega's voor. Stewardessen vormen elke keer weer een nieuw gelegenheidsteam, zo leer ik, bij de KLM werken er 9.500 en die roosteren zichzelf allemaal individueel in via een site. De Nederlandse stewardessen gaan overmorgen met een zelfde vlucht weer terug, voor de Chinese collega's is deze reis een retourvlucht.

Bij de stewardessen zingt een weer-nieuwtje rond dat niet relevant is voor deze vlucht en daarom natuurlijk ook niet wordt omgeroepen: Hangzhou staat maandag een tyfoon te wachten, een zeer heftige regenstorm.

Na de landing blijkt dat de regen in elk geval al flink aan het oefenen is voor die tyfoon. Met bakken komt het uit de hemel. Maar dat was niet de bedoeling! Ik heb overal lopen rondbazuinen dat in dit deel van China oktober de maand is met de minste regen. Tja. Klimaatstatistiekjes zeggen dus niks over het weer, zoveel is weer eens duidelijk.

De fietsdoos staat er al als ik eindelijk de douanerij door ben. Mijn fiets is te lang voor zo'n doos, dus heb ik zoals gebruikelijk het voorwiel er afgehaald en met tape tegen het frame geplakt. Als ik de fiets neerleg om het voorwiel weer los te kunnen maken glijdt de as van het voorwiel op de grond. Ojee, dat betekent dat de moer niet meer aan de andere kant van de as zit. Die heb ik er dus kennelijk te ver afgedraaid, realiseer ik me gelijk, en dus ligt die moer hopelijk onderin de fietsdoos... Helaas, ijdele hoop, er zit niks meer in de doos. Dus zal de moer nog in Amsterdam zijn, en inmiddels waarschijnlijk achteloos opgeveegd en weggegooid. Ach. Dit is het type ingebakken pech bij dit soort reizen, zo probeer ik te relativeren, maar het helpt niet. Ik baal gewoon, want dit betekent weer een moeizame zoektocht naar een fietsenmaker. Gelukkig is het wiel ook zonder as min of meer bruikbaar: nokjes van het wiel vallen precies goed in de voorvork. En als ik de voorrem weer vastmaak, blijkt het wiel niet meer uit de voorvork te vallen als je de fiets optilt, omdat de remblokjes dat dan tegenhouden. Ik hoop dat je het allemaal nog kunt volgen, maar ja, dit is gedoe is voor mij nu heel belangrijk omdat het zich onontkoombaar opdringt als probleem dat om oplossingen vraagt.

Ik neem een transferbus naar het stadscentrum. Veertig kilometer is op zich best te fietsen, maar dat is altijd onverstandig met jetlag en desoriëntatie. Bovendien zijn er ook nog die pijpenstelen die het regent. Dus fiets onderin de bus, ik bovenin. Naast me neemt een jongeman plaats. Ik laat hem een stadskaart zien die ik op het vliegveld verworven heb, en vraag of hij het aanbevolen uitstappunt kan aanwijzen. Dat kan, maar hij helpt me nog verder en suggereert een beter uitstappunt. Vanaf daar is het maar 2000 meter lopen (fiets aan de hand) naar het hostel. Hij moet wel steeds de taalhulp van zijn vriendin, aan de andere kant van het gangpad, inroepen; haar Engels is beter. Ze werken in Shenzen en komen op familiebezoek in hun 'hometown'. Shenzen is overigens zo'n tweeduizend kilometer zuidwaarts, is dertig jaar geleden uit het niets neergezet als fabrieksstad, en heeft nu iets van 15 miljoen inwoners, even uit m'n hoofd. Deze twintigers zijn weer een typisch voorbeeld van een belangrijke pijler van de Chinese economische groei: vrije arbeidsmigratie, die ook nog eens wordt vergemakkelijkt omdat er nauwelijks taalbarrières zijn. Gaat een stuk makkelijker dan met onze Bulgaren.

Met de fiets aan de hand lopen is prima te doen. Mijn lichtgewicht regenjackje doet het matig, straks maar een paraplu kopen. Het hostel is nog precies hetzelfde als vijf jaar geleden, toen ik hier ook twee nachtjes was.

Ik lunch, rust uit en tiep dit verhaal. Zometeen koffiedrinken. Morgen, als ik meer uitgerust ben, een fietsenmaker zoeken...

=================================================

Koffie over laptoptoetsenbord gegooid. Is niet handig, helemaal niet handig... Het is nu úúúren later dan boven het ===-streepje.... Ach, jetlag-pech. Morgen alles beter... Ook de foto's... (gelukkig staat foto met Suzanne wel rechtsonder...)